Na Floris, kwam Tommy…
Weer een witte middenslag keeshond uit het dierenasiel.
Tommy was 8 jaar, toen hij bij ons kwam wonen. Hij zat toen een paar maanden in het asiel.
Tommy kwam bij oudere mensen vandaan en was nogal getraumatiseerd.
Hij had al enige tijd last van heupdysplasie en een behoorlijk gedragsprobleem. Bovendien was hij veel te zwaar.
In het asiel, raden ze ons eigenlijk af om Tommy in huis te nemen, maar toch voelde het voor ons als de juiste beslissing.
Het werd uiteindelijk een heel “project”, waar we veel van geleerd hebben, maar helaas niet met de afloop, waar we op gehoopt hadden.
We kwamen er al snel achter dat Tommy slecht opgevoed was. Hij was beloond op de verkeerde momenten en vertoonde zeer dwingend gedrag.
De eerste week zat hij tijdens ons avondeten constant te blaffen, waaruit bleek dat hij met de pot meegegeten had en dit toch nu ook wel op prijs zou stellen.
Na een week negeren, was dit probleem opgelost.
Ook had Tommy een probleem met de deurbel. Keeshonden zijn van nature erg waaks, zo ook Tommy. Helaas waakte hij zo goed, dat er niemand meer naar binnen mocht. Zijn baas besloot hem daarom iedere keer als de bel ging, in een kolenhok te zetten, wat blijkbaar niet al te zachtzinnig ging. Uiteindelijk beet Tommy zijn baas en moest hij naar het asiel.
Eenmaal in het asiel werd besloten Tommy in een gastgezin te plaatsen, om zijn gedrag eens goed te kunnen bekijken. Dit werd echter weer een slechte ervaring voor Tommy. Het gastgezin vond Tommy een onsympathieke hond en na een paar weken moest Tommy terug naar het asiel.
Door middel van Bach Bloesemremedies als Vine (bij dominant gedrag), Rescue (algemeen rustgevend), Walnut (verandering van omstandigheden), Star of Betlehem (verwerken van Trauma), Chicory (bezitterigheid), konden we een en ander in goede banen leiden.
En ander probleem was, dat Tommy niet alleen kon zijn. Hij zat dan constant te blaffen. We probeerden van alles, maar niets hielp.
Vanuit het asiel, was er contact met een gedragstherapeut en ook andere therapeuten gaven advies.
Uiteindelijk namen we, ten einde raad, contact op met een dierentolk. Zij heeft ons zeer goed geholpen. Tommy bleek een ontzettende controlefreak. Als wij voor 99% de leiding op ons zouden nemen, zou het volgens haar goed komen.
Dit betekende dat wij alles zouden bepalen voor Tommy, zodat hij de leiding niet meer op zich hoefde te nemen.
Zitten bij de deur, de baas eerst naar buiten, weer zitten, volgen, zitten, plassen, volgen minimaal 5 tot 10 minuten, weer laten zitten, vrij geven, maar niet te lang, weer volgen, zitten bij de deur, als laatste naar binnen enz.
Flink lopen, voor zover zijn heupen dit toelieten, daarna eten geven in een kong of bal voor wat extra hersengymnastiek en dan rust en aandacht.
Hij genoot ook erg van TTouch, een aanrakingstechniek, waarmee ook stress verminderd kan worden .
Door Tommy de commando’s “AF” en “PLAATS” en “BLIJF” aan te leren, leerden we hem op zijn plaats te gaan liggen als wij weggingen.
Zodra wij deze commando’s gebruikten en hem een brokje gaven, wist hij dat hij op zijn plaats moest blijven. Het werkte. Heel snel bleef het stil, als we weg waren.
Maar er waren nog veel meer problemen.
Tommy reageerde agressief op andere honden. Dit was angst. Door hem goed te trainen met brokjes en hem te leren zijn aandacht op ons te vestigen, konden we hier redelijk mee omgaan.
Hij leerde een hoop, maar visite ontvangen bleef een probleem. Hij blafte dan constant. Geen enkele techniek werkte.
Omdat hij uiteindelijk maar een half jaar bij ons is geweest, hebben we hier wel mee om weten te gaan.
Gelukkig hebben we ook mooie momenten gehad, zoals de vakantie naar Denemarken. Hij heeft (voor zover dit ging met zijn heupen)genoten aan het strand, liep los en luisterde perfect.
Helaas ging het na de vakantie ondanks onze voorzichtigheid wat betreft zijn heupen, toch bergafwaarts. Hij kreeg meer pijn, ging slechter lopen, kon zijn energie niet meer kwijt en werd nog moeilijker qua gedrag. Bovendien ontwikkelde hij een rangordeprobleem met Charly, onze Cavelier King Charlesspaniel.
Al met al werd het steeds moeilijker, tot we uiteindelijk het besluit hebben genomen,om hem in te laten slapen. Hij wist het, ging in de auto onderweg naar de dierenarts op mijn schoot liggen, iets wat hij anders nooit deed en is tijdens de euthanasie mijn hand blijven likken, totdat hij werkelijk insliep.
Een opluchting zowel voor hem als voor ons, maar wel een heel verdrietig moment.
We hebben ons best gedaan, maar we hadden hem zo graag een mooier leven gegund……
Al met al hebben we heel veel geleerd van Tommy en hij van ons. Ook hier waren de Bach Bloesemremedies weer van onschatbare waarde, om zijn gedrag toch enigszins te kunnen managen en een en ander wat te verzachten….
Irma Hofland
